Ojalá os guste, ojalá lo descubrais si es que no lo conoceis.
Otro día hablaremos largo y tendido sobre su persona y su OBRA.
Ya puede bajar el cielo a ras de suelo, llenarse de un solo intento mi bolsillo, nuevos retos y nuevos consuelos, nuevos amigos sin descuidar los viejos.
Estamos enclavados xunto á Ribeira,
e polo outro lado somos da Terra Chá.
Temos moita historia, tamén temos feira
pero pra mantela hai que traballar.
Somosche parroquia desas de moita sona,
onde nace o Miño, capital de comarca;
ademais de instituto e de dúas farmacias,
temos un mosteiro, ¡que non encolla o peito!
E se xea e non chove,
pasaremos frío onde menos doe,
detrás da cociña, xunto ó lume novo,
entre meigas e trasnos, coma no antroido.
Mellores ou peores, dende Don Federico,
pasando por Chendo e agora con Toñito,
se de algo presumimos foi de nacionalismo,
asi que non te rindas e berra con brío:
Tódalas estrelas que se ven de noite,
acolá na serra ou enriba no monte.
Sonche mais femosas que tódalas luces,
que hai nos “madriles” ou en Barcelona.