31/8/09
Xusto e Xan
disque é pra darlle na cachola…
aínda que logo fagan negocios
e bailen a xota saíndo de xoldra.
Xusto xa prendeu os xugos
nos xatos que Xan lle vendeu,
disque este lle xurara a estoutro
que non ia volvelos xunguir…
Xan non sabe que Xusto xuntou
tódalas xestas que deu rozado
cos xatos xunguidos ó carro…
¡Xusto é mais pillabán ca Xan!
¡Lástima!
Xusto xura e a Xan fódelle
que este xure mais ca el,
no pobo din que non carburan
que non teñen xuízo ningún…
xa se sabe que non valen
pra quedaren xuntos estes dous.
21/8/09
Estrea de "O Paquete"
O pasado 16 de Agosto, na Casa da Cultura de Meira, GaitaFilmes presentamos a nova curtametraxe: "O Paquete!, dirixida por Andrés Goteira e protagonizada por amigos e veciños do pobo. Para a ocasión GaitaFilmes preparamos unha proxección o mais completa posible, centrándonos nas producións propias pois era do que este ano se dispoñía e se trataba, ademais do debú duns mozos do pobo que realizaron con moito acerto a súa primeira curtametraxe.
A gala estaba programada para as 8 e comezamos cun pouco de retraso debido a que a entrada da xente ó local de proxección demorábase porque os organizadores loxísticos do evento, a asociación cultural M de Meira, repartían agasallos e palomitas de Curtas na Rede cedidas por unha amiga (gracias María!), pouco a pouco enchíase o lugar e as luces apagáronse para dar paso ó comezo... neses intres o aspecto da Casa da Cultura era excepcional, cheo a rebosar, con xente vendo as curtas dende os corredores e co galiñeiro tamén abarrotado, falamos de mais de 200 persoas, desde logo temos que agradecer ó pobo e arredores a gran acollida que nos brindaron, sen este apoio non creo que puidésemos seguir dando o mellor de nós, xa que a xente responde do mesmo sexa mais malo ou mellor o que van ver, sabendo de antemán que somos uns simples afeccionados.
Entón foron pasando continuamente, entre os presentadores animados que preparamos:
- Xigantes (o documental de GF)
- Bad Company (a curta da nova factoría meirega Gang Films)
- A retrospectiva GF: REM, Memoram, Simón e Que lle pasa a Pepe Pistola!!
Ata chegar ó momento que gardábamos con moito mimo:
- O Paquete, a nova curta foi recibida e despedida entre sinceros aplausos que nos satisfacen mais que calquer premio que dean por ahí adiante, gracias de novo!!
E así rematamos esta nova entrega de M de Cine, unha edición que foi un éxito total de público e unha satisfacción persoal importante despois dos desmáns dos últimos días (vou obviar os problemas técnicos do proxector durante toda a gala)... non sei aínda se O Paquete é a nosa mellor curta, eso saberémolo co paso do tempo pero por agora seguimos ilusionados con presentala ó maior número de festivais e concursos posible, a calidade de imaxe que acadamos este ano é suficiente para iso. Por certo xa logo vén Curtas na Rede, o concurso por antonomasia das curtametraxes amateurs, seguro que ahí estamos tamén pero con unha versión reducida ata os 5 minutos máximos que permiten, así que mais adiante non terei outro remedio que pedir algúns que outros votos.
Gracias anticipadas
PD: Deixo agora algunha foto da gala
Bo finde a todos
12/8/09
VU... (A pola ghiña)
10/8/09

6/8/09
Entre idas y avenidas
cuando el corazón explote de júbilo en mi mente,
cuando los caminos sean de nuevo frescos,
y la vida nos espere siempre dispuestos,
a echar un mano, a conseguir un premio,
para luego reírse de ti, en tu propia cara,
a pasar un brazo por los hombros de ese amigo,
que siempre estuvo ahí, contando tus palabras.
Cuando amanezca lluvioso un día más,
cuando aún sintamos el calor de una sonrisa,
abrazados mirando como golpea el mar,
preciosa, así es la caricia que nos guía.
Horas, minutos, belleza misma del destino,
ilusiones que cumplir, sacrificios que enseñan,
soledades que nos hacen ser más sabios,
las leyes no permiten, solo ordenan tus actos.
El sendero que habita detrás de mi casa,
lo llevo viendo toda mi vida, todo el tiempo,
un lugar tranquilo en una esquina cercana,
que sin embargo creo que aun no lo conozco.
Declaración de principios o gris cruzada,
corazones humeantes en la calle real,
invenciones que, de viejas, ya extrañan,
nos espera un destino que puede quemar.
La vieja puerta se abre lenta y callada,
para dejar ver lo que entonces éramos,
un racimo con uvas verdes y moradas,
que no podemos tocar, solo extrañarlas.
Las victorias se cuentan en las vitrinas,
húmedas y frías, sin mostrar sentimientos,
las derrotas desgarran tantas vidas,
mientras todo fluye entre idas y avenidas.
Cuando me haga llorar una nueva canción,
sentiré que queda mucho por aprender
cuando por fin me concedan inspiración,
cuando una mirada me enseñe a ver,
cuando la tinta se deje las agallas en el papel,
podré felicitar con palabras y poesías,
cuando la siembra nos depare algún placer,
podré sentarme a borrar todas mis desdichas.