21/8/07

Del lloro al llanto…

21/8/07


Del lloro al llanto hay un paso,

y el corazón quebranto, por no tenerte aquí,

en mil pedazos.


Del amor al caos, un pequeño paso,

se tuerce y se retuerce en cada suspiro,

como un alambre fino.


Del bien al mal, una pared los separa,

aunque no se más, puedo al fin asegurar,

que se pueden tocar.


Del rico al arruinado, solo un montón de billetes,

solo una limusina blanca o un hotel de carretera,

donde el dinero no da cuartel.


Del animalito al bicho hay un poco de prestigio,

y el estilo cambio, por intentar ser diferente,

y crío gusanos.


Del locuaz al loco, un vil informe médico,

y con soltura robo, guante negro de ratero,

mi futuro en libertad.


De la ausencia al desamparo, un amigo de por medio,

que pueda hacerte olvidar, solo alguna vez,

tu corazón tullido.


Del ruido al estruendo hay un nivel de trueno,

y cuando cierro los ojos, por no sentir,

ni siquiera siento.


Del hecho al dicho hay un abismo,

y el que diga que no, miente, o es político,

de gris uniforme.


Del principio al fin, un dulce paseo,

y el camino ruin, que circula por los descampados,

muere al intentarlo.

5 comentarios:

Anónimo

ais....raparigo...
nunca deixas de sorprenderme gratamente...parece que cada vez que fas algo novo nn pode ser sen deixar plasmado ante todos a personiña especial que levas dentro...
gústame como escribes...e sobretodo o que escribes...estou dacordo...
"Pequeño"...é mu mu grande;)eu xa o escoitei...pois na miña casa é frecuente que ó longo do día nn sone algo de Bunbury...
a seguir asi pequeno..cando poda pasome e se teño un minuto escriboche...

Aitor Lourido

qué tal?

veo que tanto tú como Juan habéis comenzado con fuerza vuestra aventura blogera, lo cual, por supuesto, me satisface hondamente.

Veo que sigues con tus poemas. Espero que publiques con asiduidad, y que incluyas los que tienes en tu otro espacio. Creo que aquí lucen más.

Enhorabuena, me ha gustado mucho. Estaré pendiente de tu pluma.

Suso López

Gracias, vuestras palabras hacen que uno tenga más ganas de escribir, y viniendo de quien vienen los comentarios, pos mucho más...

Gracias Tania por estar sempre ahí cando te mareo coas miñas cousas.

E a ti Aitor por facerme caer na conta de que necesitaba un blog de verdade, é certo que aquí lucen mais.

Anónimo

Eu non acabo de enterarme. ¿Pero esté poema escribíchelo ti?

Suso López

Si jeje, eu tampouco acabo de enterararme se estas en serio ou en coña?? pero si non poño nada é que o escribín eu...

Como van esas asignaturas?

 
◄Design by Pocket, BlogBulk Blogger Templates Blogger Styles